پروژه بررسی گاز سوز کردن خودرو (CNG)

پروژه بررسی گاز سوز کردن خودرو (CNG)

پروژه بررسی گاز سوز کردن خودرو (CNG)

دسته: مکانیک و گرایش های مربوطه

فرمت فایل اصلی: WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات فایل : 146
دانلود فهرست پروژه قبل از خرید

موتور وسیله‌ای است که انرژی شیمیایی سوخت را به انرژی محسوس یا «حرارتی» تبدیل، و از این انرژی محسوس برای انجام کار مفید استفاده می‌کند. در موتورهای احتراق داخلی، این فرایند‌ها، در داخل سیلندر موتور و در هنگام عمل مستقیم محصولات داغ احتراق بر روی پیستون صورت می‌پذیرد. در موتورهای احتراق داخلی، تنها کسر کوچکی از انرژی گازهای سیلندر به قسمتهای فلزی موتور منتقل می‌شود. دیواره‌های فضای احتراقِ موتوری که با هوا خنک می‌شود ممکن است در دمایF  ْ400 C) ْ(204 قرار بگیرد، در حالی که گازهای داخلی در دمایF ْ4000 ( 2204) یا بالاتر قرار دارند. به خاطر بالا بودن دمای گاز وافت دمای قابل دسترس در موتورهای احتراق داخلی، با استفاده از این نوع موتورها، می‌توان به بازده‌های بالایی دست یافت.  بازده بالا و عدم وجود وسایل دست و پا گیری مانند کوره، دیگ بخار و کندانسور، موجب می‌شود که موتورهای احتراق داخلی نسبت به خروجی خود نسبتاً سبک و جمع و جور باشند علاوه بر این مزایا، موتورهای احتراق داخلی یکی از کارآمدترین وسایلی است که در خدمت بشر می‌باشد. موتورهای احتراق داخلی تنها منبع قدرت هواپیماها و خودروها می‌باشند.در اوایل سال 1800، موتورهای احتراق داخلی به طور آزمایشی ساخته شدند. ولی این موتور کارآمد واقعی تا سال 1876، که یک سازنده‌ی آلمانی موتور به نام «دکتر ران، آ. اتو» موتور گازی «اُتو» معروف را ساخت. سیکل عملکرد این موتور بر اساس اصول اولیه‌ای بود که در سال 1862 توسط مهندس فرانسوی به نام «بیودی روشاس» بنا شده بود. اکثر موتورهای احتراق داخلی جدید نیز براساس اصول مشابهی کار می‌کنند و بنابراین، موتور اتو می‌توان به عنوان پیشاهنگ موتورهای احتراق داخلی نوین به شمار آید. ارائه و توسعه موتور معروف دیزل، در حدود سال 1892 توسط «رودلف دیزل» صورت گرفت. اگرچه این موتور از بسیاری جنبه‌های مهم با موتور اتو متفاوت است ولی از نظر ترمودینامیکی سیکل عملکرد موتورهای دیزل جدیدی که دارای دور بالایی هستند بسیار شبیه سیکل اتو است.

موتورهای احتراق داخلی رایج، دارای یک یا چند سیلندر می‌باشند که در آنها احتراق سوخت صورت می‌گیرد. یک انتهای سیلندر توسط سر«سیلندر» که غالباً شامل «سوپاپهای ورودی» برای ورود مخلوط سوخت و هوا و «سوپاپهای خروجی» برای تخلیه محصولات احتراق می‌باشد بسته شده است. سوپاپها عموماً توسط «فنرهای سوپاپ» بسته نگه داشته شده، و به طور مکانیکی با استفاده از بادامکهایی که با محور موتور درگیر هستند باز می‌شوند. گذرگاهی که در سر سیلندر به سوپاپها منتهی می‌شود «دریچه» نام دارد. سیستم لوله‌هایی که دریچه‌های ورودی سیلندرها را به یک ورودی هوای مشترک برای موتور متصل می‌کند، «مانیفولد ورودی» نام دارد. به همین ترتیب اگر دریچه‌های خروجی، به یک سیستم خروجی مشترک متصل باشند این سیستم لوله «مانیفولد خروجی» نام دارد. پیستون نیز یک عضو دارای انطباق دقیق است، که به شکل یک فنجان وارونه است که با حرکت جلو و عقب درسیلندر، یک دیواره متحرک را در فضای احتراق تشکیل می‌دهد. پیستون از نقطه‌ای در نزدیکی سرسیلندر، به نام «مرگ بالا»، تا نقطه‌ای در نزدیکی انتهای باز سیلندر، به نام «مرگ پایین» حرکت می‌کند. مسیر گذر پیستون از نقطه مرگ بالا تا نقطه مرگ پایین، «یک کورس» نامیده می‌شود.

سیکل 4 زمانه
به طور کلی، هر ماشینی در هنگام کار خود، یک سری عملیات خاص را تکرار می‌کند. ترتیب این عملیات ثابت است، و در خاتمه‌ی هر سری «عملیات»، قطعات ماشین به موقعیت اولیه خویش باز می‌گردند. یک سری عملیات کامل از این نوع، «سیکل» خوانده می‌شود. اغلب موتورهای احتراق داخلی، در سیکل شناخته شده‌ا ی به نام سیکل چهارزمانه عمل می‌کنند. به عبارت دیگر، هر سیلندر برای تکمیل عملیات عادی‌اش، به چهار ضربه پیستون و یا دو دور گردش میل‌لنگ نیاز دارد. سیکل عملکرد 4 زمانه، از سال 1876 که دکتر «اتو» اولین موتور گازی 4زمانه را ساخت، استفاده می‌شود. موتورهایی که در یک سیکل چهارزمانه عمل می‌کنند، که در آن مخلوطی از سوخت و هوا توسط یک جرقه‌ی الکتریکی زمانبندی شده، و یا هر نقطه داغ کوچک دیگری مشتعل می‌شود، و در هنگامی که پیستون در نزدیکی نقطه مرگ بالاست می‌سوزد (احتراق حجم ثابت)، اغلب موتورهای سیکل اتو می‌نامند. موتورهای دیزل نیز ممکن است از سیکل چهارزمانه استفاده کنند ولی به دلیل روش ویژه اشتعال و احتراقی که دارند به عنوان موتورهای سیکل اتو در نظر گرفته نمی‌شود.

انواع موتور

عموماً موتورها براساس آرایش سیلندرهایشان طبقه‌بندی می‌شوند. اگر سیلندرها به پوسته موتور متصل باشند و هر سیلندر پشت سیلندر بعدی قرار داشته باشد، و محورهایشان نیز با هم موازی باشند، این موتور «موتور خطی» نامیده می‌شود. برای تولید توان بیشتر، اغلب دو یا سه مجموعه سیلندر به یک پوسته موتور متصل می‌شود و از یک میل‌لنگ استفاده می‌کنند. موتورهای دارای دو مجموعه «سیلندر» را موتورهای V شکل، و موتورهای دارای چهار مجموعه سیلندر را موتورهای x شکل می‌گویند. موتورها با توجه به سیکل ترمودینامیکی یا نوع احتراقشان نیز طبقه‌بندی می‌شوند.